- superflua
- sŭperflŭus, a, um, adj. [superfluo], running over, overflowing (post-Aug.).* I.Lit.:II.
flumina campis,
Plin. Pan. 82, 5. —Trop.A.Superfluous, unnecessary:B.invenissent forsitan necessaria, nisi et superflua quaesissent,
Sen. Ep. 45, 4; Mamert. Grat. Act. ad Jul. 30:leges,
Eutr. 10, 8:cura,
Vulg. Eccl. 2, 26:superfluum et vanum orare pro mortuis,
id. 2 Macc. 12, 44:multa superflua legisse memini,
Vop. Aur. 5:species,
Capitol. Ant. 8, 7.—That is left over, remaining:(β).fructus superfluos restituere,
Dig. 36, 1, 58, § 7:bonorum superfluum restituere,
ib. 36, 1, 58, § 1.— Plur. subst.: sŭperflŭa, ōrum, n.:corporis,
i. e. excrements, Cael. Aur. Tard. 5, 4, 67.— Adv., superfluously. ( a ) Form sŭper-flŭē, Mart. Cap. 3, § 310; Imp. Hon. ad Symm. Ep. 10, 72 med.; Aug. Gen. adv. Manich. 2, 7; Hier. Ep. 27, 1. —sŭper-flŭō, Cod. Just. 5, 51, 6; 7, 34, 2; Aug. Ep. 28.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.